۱۳۸۵ اسفند ۹, چهارشنبه

تا توانی دلی به دست آور

در دنیا هیچ چیز جز محبت ، راه هموار نمی کند .
به جرأت می توانم بگویم اگر من در دوران تحصیلم ، حتی کمی از جرعه ی محبت اولیای دبیرستان و یا تربیت معلم را نوشیده بودم ، مسیر زندگی و تحصیلات عالیه ام به کلی با الان تفاوت داشت ، شاید تقدیر من چنین بوده و خدا را نیز در همه حال شاکرم که همه جا مرا مورد لطف و رحمت بی پایان خود قرار داده و می دهد حتی اگر از طرف جامعه ( مدرسه ، ادارات آموزش و پرورش ، و حتی همکاران ) مورد بی مهری قرار گرفته باشم . چرا که دیده ام عاقبت کسانی را که به راحتی حق مرا پایمال کرده اند و خدا در حق من محبتی والاتر ادا کرده است !
در تربیت معلم که باید معلمان آماده شوند تا بتوانند نسل آینده ای را تحت تعلیم آنها پرورش نیز می یابد ، همه چیز به معلمان یاد داده می شود به جز عشق و محبت مادرانه و پدرانه نسبت به دانش آموزان ! !
مگر می شود بدون آنکه دوست داشت ، آموزش داد و تربیت کرد ؟؟
چرا باید همه جا پارتی بازی باشد ؟
چرا باید بچه ی همکار یا .... در مدرسه یا .... از همه بالاتر باشد ؟
مگر بچه ای که یتیم است یا پدر و مادرش کارگر و کشاورز و ... هستند نباید از جانب ما خیالش راحت باشد تا حقش پایمال نشود ؟؟
پس اگر کاری از دستتان بر می آید و می خواهید در حق خلق خدا محبتی نمایید هیچ چیز خدا را در نظر نگیرید و چنان عمل کنید که فقط خدا راضی باشد
.
علی (ع) عازم یمن بود که پیامبر بزرگوار به او فرمودند : اگر به وسیله ی تو خداوند فردی را هدایت کند ، ارزش این کار از کره ی خاکی که آفتاب برآن می تابد ، بیشتر است .

هیچ نظری موجود نیست: