معلم باید شخص اول باشد ، همه باید به قدرت او احترام بگذارند ، هیچ کس نباید جرأت داشته باشد به او توهین کند.ما باید بدانیم که بدون آموزش ، کشور نابود می شود ، همچون خانه ای که با آجرهای بد ساخته شده باشد . « من به ساختمانهای ترک خورده خودمان فکر کردم ، دیوارهای تا کمر نم گرفته و قرنیزهای فرو ریخته .»دستان معلمان خود راتنها و خالی گذاشته ایم ، هیچ دستی آنان را به گرمی نمی فشارد ، بار سنگین تربیت را بر دوش آنان گذاشته ایم و انتظار داریم ، خطایی هم از آنان سر نزند .گناه بی مهری و کم کاری معدود معلمان را به حساب بقیه آنان می گذاریم مگر همین معلمان به اصطلاح کم کار و زیاده خواه را خود دولت استخدام نکرده است ؟ چرا معلمان ما نباید از بین بچه های تیزهوش و با استعداد انتخاب شوند ؟ چرا هرکس راه به جایی دیگر ندارد معلمی را برمی گزیند ؟ آنهم با بی میلی و تازه آنوقت می فهمد که در معلمی باید عشق به بچه ها داشت و نه هیچ چیز دیگر ! ولی مگر همه ی انسانها می توانند تغییر کنند ؟ ! کمتر کسی موفق می شود خود را با شرایط وفق داده و عشق خدمت به بچه های این مرز و بوم را به جای امکانات مادی آن در دل خود جایگزین کند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر