لطفاً گوش کن

وقتی از تو می خواهم به من گوش کنی

و تو شروع می کنی مرا نصیحت کنی ،

خواسته ی مرا انجام نداده ای .

وقتی از تو می خواهم به من گوش کنی

و تو شروع می کنی به من بگویی چرا نباید این گونه احساس کنم ،

احساسات مرا پایمال می کنی .

وقتی از تو می خواهم به من گوش کنی

و تو حس می کنی باید کاری کنی که مشکل مرا حل کند ،

مرا ناامید می کنی .

هرچند شاید این حرف به نظر عجیب آید.

گوش کن ! همه ی آنچه من می خواهم این است که گوش کنی .

شاید دلسرد و متزلزل باشم ،

اما نه ناتوان .

وقتی کاری برای من می کنی که می توانم و باید خودم انجامش دهم ،

به ترس و بی کفایتی من می افزایی .

اما وقتی این واقعیت ساده را می پذیری که آنچه حس می کنم ، احساس من است

و مهم نیست چقدر غیر منطقی باشد ،

آنگاه می توانم تلاش برای متقاعد کردن تو را متوقف کنم.

و موفق شوم که دریابم پشت این احساس غیر منطقی چیست.

و وقتی معلوم شد ، پاسخ ها واضحند ومن نیازی به نصیحت ندارم .

احساسات غیرمنطقی معنا پیدا می کنند

آنگاه که بفهمیم پشت آنها چیست .

شاید به همین دلیل گاهی دعا برای بعضی ها کارگر می افتد ،

چون خدا خاموش است ،

نصیحت نمی کند

یا نمی کوشد مسائل را حل کند .

خداوند فقط می شنود

و می گذارد خودت آن را به نتیجه برسانی ،

پس لطفاً گوش کن ، و فقط به من گوش کن.

و اگر می خواهی صحبت کنی ، یک دقیقه برای نوبت خود صبر کن

وسپس من به تو گوش خواهم کرد .
( از کتاب سوپ مرغ برای روح نوجوان ، نوشته جک کنفیلد – مارک ویکتور هانسن )