می داندکه بهترین وغنی ترین لحظه یادگیری رسیدن به«مجهول»وکنجکاوی نسبت به نادانسته هاست ،
اما همیشه و همه جا موقعیت معلوم را نشان می دهد و معلومات آماده را هدیه می کند و دانسته ها را بسته بندی شده تحویل ذهن کودک می دهد .
می داند که اصرار کردن ، اجبار کردن و تحمیل کردن ، ضد تربیت است .
می داند که تبلیغ بدون ترغیب ضد تبلیغ است ،اما همواره تبلیغ می کند.
می داند که تربیت امری درونی ، و فطری است ، اما باز از بیرون و به واسطه های پیرامونی و زینت بخشی ظاهری شکل می دهد. می داند که تربیت ،قالب ریزی نیست، فرمول نیست،نسخه پیچی از پیش نوشته شده نیست،
اما باز به دنبال فرمول و نسخه های آماده می گردند.
می داند که اساس بلندی بر عمق است و بنیاد رفعت در فروتنی است ،
باز برای پیشرفت و اندازه گیری رشد ، شاخه ها را متر می کند و ارتفتع بیرون را اندازه می گیرد ،
و در نتیجه تحول کیفی را قربانی پیشرفت طولی و خطی می کند .
می داند بزرکترین اشتهاآور ، گرسنگی است
و بزرگترین عامل تحریک هوش ، ایجاد عطش است
به قدری به او می خوراند و می آشاماند
که کودک به حالت تهوع دچار می شود .
می داند که حساسیت بیش از حد نسبت به کودک ، مسئولیت های درونی و خودجوش را از او دور می سازد
و از او موجودی بی تفاوت و بی مسئولیت می سازد ،
اما باز به جای او احساس مسئولیت می کند ،
به جای او اضطراب دارد و به جای او تصمیم می گیرد
و به جای او زندگی می کند !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر