پیامبر اکرم (ص) فرموده اند :
به آن خدایی که جان من به دست اوست ، داخل بهشت نمی شوید ، جز آنگاه که ایمان بیاورید و ایمان نخواهید آورد ، مگر اینکه یکدیگر را دوست بدارید .
در پرتو دوستی هاست که وحدت ایجاد می شود و دل ها به سوی توحید می رود .
در توحید نیز سخن از دوستی است ، دوستی ای که دل ها را به سوی خدا می برد و به آن رنگ خدایی میزند .
پیامبر اعظم (ص) حلقه ارتباطی بین محب و محبوب است .
او استاد کلاس محبت است .او به من و شما درس دوستی می دهد تا از مرحله محب خدا بودن به مرحله ی محبوب حق شدن برسیم . حبیب وقتی معلم و کتاب و حکمت باشد ، درس محبت می دهد و کار او این است که محبت باطل را از محبت حق جدا کند . وقتی محبت باطل را از محبت حق جدا کرد ، آن که ظرف محبت پذیری او بیش از دیگران است ، در آن کلاس تخصصی کارآمدتر از دیگران خواهد بود .
استاد کلاس محبت خود موصوف به وصف مهربانی و محبت است و موفقیت وی را نیز خداوند کریم در پرتو درس محبت او
می داند .
« مرحمت خدا تو را با خلق خوش خوی گردانید و اگر سخت دل بودی ، مردم از گرد تو متفرق می شدند. »
( برگزیده ای از شیوه های تربیتی پیامبر ، ماهنامه پیشگامان 24 )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر